Γιατί καταστρέψαμε πρίν χρόνια και μάλιστα με πανηγυρισμούς εκατομμύρια φακέλων της Ασφάλειας; Γιατί κουκουλώσαμε τα όσα φοβερά έγιναν σ’ αυτό τον τόπο τα τελευταία εξήντα χρόνια;
Για να γράψουμε επί το συναινετικότερον και ευρωπαικότερον την πρόσφατη Ιστορία μας;
Τώρα γίνετε προσπάθεια και για την πρότερη Ιστορία μας ;
Με την λήθη νομίζουμε αλήθεια, ότι θα μάθουμε να αγαπάμε και να μην μισούμε;
Με την λήθη νομίζουμε αλήθεια, ότι θα μάθουμε να διορθώνουμε τα λάθη μας;
Η Μνήμη καταγράφει ότι έγινε, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει.
Το να ξεχάσουμε εμείς και να μην μάθουνε οι νεότεροι τι έγινε στην Σμύρνη το '22 τι εξυπηρετεί, και ποιόν εξυπηρετεί;
Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι μέρος της Ιστορίας μας, πρέπει να την γνωρίζουμε, και να την διδασκόμαστε στα σχολεία μας, ή μήπως ενοχλεί;
Φίλους μας κάνει ή δεν μας κάνει η ζωή με λαούς και ανθρώπους, ούτε τα ριάλιτι ούτε οι κουμπαριές, ούτε τα ζεϊμπέκικα (να ξερε να το χορεύει κιόλας) ούτε οι σκοπιμότητες μεγαλοεπιχειρματιών, ούτε τα σχέδια των Αμερικάνων.
Για να γράψουμε επί το συναινετικότερον και ευρωπαικότερον την πρόσφατη Ιστορία μας;
Τώρα γίνετε προσπάθεια και για την πρότερη Ιστορία μας ;
Με την λήθη νομίζουμε αλήθεια, ότι θα μάθουμε να αγαπάμε και να μην μισούμε;
Με την λήθη νομίζουμε αλήθεια, ότι θα μάθουμε να διορθώνουμε τα λάθη μας;
Η Μνήμη καταγράφει ότι έγινε, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει.
Το να ξεχάσουμε εμείς και να μην μάθουνε οι νεότεροι τι έγινε στην Σμύρνη το '22 τι εξυπηρετεί, και ποιόν εξυπηρετεί;
Η Γενοκτονία των Ποντίων είναι μέρος της Ιστορίας μας, πρέπει να την γνωρίζουμε, και να την διδασκόμαστε στα σχολεία μας, ή μήπως ενοχλεί;
Φίλους μας κάνει ή δεν μας κάνει η ζωή με λαούς και ανθρώπους, ούτε τα ριάλιτι ούτε οι κουμπαριές, ούτε τα ζεϊμπέκικα (να ξερε να το χορεύει κιόλας) ούτε οι σκοπιμότητες μεγαλοεπιχειρματιών, ούτε τα σχέδια των Αμερικάνων.
Και η Αριστερά, που είναι, γιατί κρύβετε;
Γιατί αφήνει για μια ακόμη φορά το γήπεδο και την μπάλα στον Αρχιεπίσκοπο και στον Καρατζαφέρη; Κι ύστερα βγαίνει να καταγγείλει ως ακροδεξιούς και συνοδοιπόρους των Παπάδων και των Καρατζαφέρηδων όσους διαμαρτύρονται για τα βιβλία που διδάσκονται στο δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Ελεός!!!
Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια λέει ο λαός, συγγνώμη... οι πολίτες.
Το κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου στην Ελευθεροτυπία, στις 29-01-2007 είναι εξαιρετικό, συνυπογράφω και προτείνω, επίσης το βιβλίο του Άρη Φακίνου "Το Καστρό της Μνήμης'', εκδόσεις Καστανιώτη.
Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα βιβλία είναι σαν τα πιρούνια που βάζουμε στα χέρια των παιδιών για να μην τρώνε με τα δάχτυλα. Έλα όμως που καμιά φορά, αντί να χρησιμοποιήσουν τα πιρούνια για να φάνε εύκολα το φαί τους, τα παίρνουν κι αλληλοβγάζουν με δαύτα τα μάτια τους .
Τι πιρούνια θα δώσουμε στα παιδιά;
Θα μου πείτε ότι μάλλον τα έχουμε αφήσει χωρίς σερβίτσιο και όχι μόνο τρώνε με τα χέρια αλλά και ανθυγιεινά .
Γιατί αφήνει για μια ακόμη φορά το γήπεδο και την μπάλα στον Αρχιεπίσκοπο και στον Καρατζαφέρη; Κι ύστερα βγαίνει να καταγγείλει ως ακροδεξιούς και συνοδοιπόρους των Παπάδων και των Καρατζαφέρηδων όσους διαμαρτύρονται για τα βιβλία που διδάσκονται στο δημοτικό και στο Γυμνάσιο. Ελεός!!!
Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια λέει ο λαός, συγγνώμη... οι πολίτες.
Το κείμενο του Στάθη Σταυρόπουλου στην Ελευθεροτυπία, στις 29-01-2007 είναι εξαιρετικό, συνυπογράφω και προτείνω, επίσης το βιβλίο του Άρη Φακίνου "Το Καστρό της Μνήμης'', εκδόσεις Καστανιώτη.
Τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα βιβλία είναι σαν τα πιρούνια που βάζουμε στα χέρια των παιδιών για να μην τρώνε με τα δάχτυλα. Έλα όμως που καμιά φορά, αντί να χρησιμοποιήσουν τα πιρούνια για να φάνε εύκολα το φαί τους, τα παίρνουν κι αλληλοβγάζουν με δαύτα τα μάτια τους .
Τι πιρούνια θα δώσουμε στα παιδιά;
Θα μου πείτε ότι μάλλον τα έχουμε αφήσει χωρίς σερβίτσιο και όχι μόνο τρώνε με τα χέρια αλλά και ανθυγιεινά .
6 σχόλια:
Μαραδό βρήκαν ελεύθερο πεδίο και πλακώσανε τα spam στη σελίδα σου (διαφημιστικά μηνύματα), σβήστα κάνοντας κλικ στο σκουπιδοτενεκέ που θα δεις από πάνω από το καθένα όταν μπεις με τον κωδικό σου.
Λες στο κείμενο σου: Φίλους μας κάνει η ζωή με λαούς και ανθρώπους. Ομως ζωή είναι και ο πόλεμος, ζωή είναι και η οικονομία... Οταν γίνεται πόλεμος δεν υπάρχουν οικονομικές ανταλλαγές (επισήμως τουλάχιστον) όταν σταματάει ο πόλεμος, ναι και η επιχειρηματική δραστηριότητα μπορεί να είναι λόγος συμφιλίωσης.
Με αυτή τη λογική θα έπρεπε ακόμα να είμαστε στα μαχαίρια με τους Πέρσες, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς και όσους άλλους λαούς έχουμε κατά καιρούς πολεμήσει, ενώ θα έπρεπε να συνεχίσουμε να σφαζόμαστε και μεταξύ μας αφού είχαμε και έναν εμφύλιο.
Γιατί τα πράγματα πρέπει να είναι άσπρο - μαύρο, ανήφορος - κατήφορος; Γκρι δεν υπάρχει, ίσιωμα δεν υπάρχει;
Επειτα για να γίνονται όλα αυτά τώρα ίσως η ζωή το φέρνει όπως κάποτε έφερε τους Οθωμανούς να κυριαρχούν στην περιοχή. Η ζωή είχε φέρει να έχουν συνδεθεί Ελληνες και Τούρκοι (βλέπε το βιβλίο της Διδώς Σωτηρίου που αναφέρει ο Στάθης)και να αναγκαστούν στη συνέχεια να σφάζονται.
Ολα είναι ζωή, ακόμα και αυτά που δεν μας αρέσουν και αυτά που δεν επιλέγουμε. Ε, ας την αφήσουμε τη ρημάδα τη ζωή να μας δείξει αν θα μπορούσαμε να υπάρξουμε και διαφορετικά, με μνήμη μεν, αλλά χωρίς υστερία δε...
Και επιπλέον διάβασε το βιβλίο της Ιστορίας για το οποίο γίνεται τόση φασαρία και κρίνε μόνος σου. Δεν το έχω διαβάσει προσωπικά όλο, αλλά έχω δει τα επίμαχα σημεία στα οποία αναφέρονται οι ανησυχούντες και δεν συμφωνώ πως είναι προς ανησυχία.
Απλά το βιβλίο παραπέει όπως παραπέουμε και εμείς απέναντι σε νέα δεδομένα που φέρνει η ζωή και τα οποία δεν έχουμε προλάβει να επεξεργαστούμε. Σε παραπέμπω σε αυτή τη διεύθυνση http://panosz.wordpress.com/ να δεις τα σχόλια μου και όλη τη συζήτηση για να μην ξαναγράφω πάλι κατεβατά. Βρίσκονται στο θέμα "Το κείμενο του Στάθη".
Φιλάκια και μη μου γίνεις πύραυλος...
Με τον γείτονα και θα τσακωθείς ,και θα αγαπηθείς και θα κουτσομπολέψεις,και θα μοιραστείς.
Γιατί ντε και καλά να αγαπηθούμε τώρα και μάλιστα με συνοικέσιο με μεσολαβητές που δεν τους εμπιστευόμαστε;
Να την αφήσουμε την ζωή ,δεν έχω αντίρρηση, να μας πάει μακριά ,αφου ουτώς η άλλως απο μακριά ερχόμαστε.,αλλά ρε Πλάτανε πάλι σαν να στέκεις στην άκρη απο ένα ακρωτήρι και να ισορροπείς μεταξύ στεριάς και θάλασσας!(τι εικόνα και αυτή για φαντάσου).
Το βιβλίο της Ιστορίας της ΣΤ δημοτικού δεν αφορά μόνο τη σχέση μας με τη γείτονα και το τώρα, ούτε είναι νομίζω συνοικέσιο για να τα βρούμε ντε και καλά. Είναι μία προσπάθεια να δούμε πιο ψύχραιμα κάποια πράγματα. Πάσχει νομίζω στα σημεία που λέει αφενός ο Πάνος στην Καλύβα του και αφετέρου σε αυτά που αναφέρονται στο άρθρο της ιστορικού κ. Κουλούρη (ελπίζω να γράφω σωστά το όνομά της) στο Βήμα. Χρειάζεται σίγουρα να ξαναγραφτεί, αλλά όχι για τους λόγους που επικαλούνται όσοι πήραν την πρωτοβουλία να μαζέψουν υπογραφές, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Είχα διαβάσει τα κείμενα που είχαν δημοσιευθεί όταν ξεκίνησε αυτή η πρωτοβουλία και τα εύρισκα εκτός τόπου-χρόνου και πραγματικότητας. Είναι άλλο το να αποκρύψεις πράγματα της ιστορίας και άλλο να θέλεις να γραφτούν όπως τα θέλεις εσύ. Δεν εννοώ με το εσύ εσένα Μαραδό, αλλά αυτούς που επιμένουν στα περί ελληνοχριστιανικής και ελληνορθόδοξης αντίληψης. Διαμαρτύρονται π.χ. ότι δεν προβάλεται ο ρόλος της εκκλησίας στην επανάσταση. Αν κάποιος διαβάσει Σκαρίμπα νομίζω θα δει το ρόλο του ανώτερου κλήρου. Το ζήτημα είναι να μη γραφτεί η ιστορία που θα διδαχθούν τα παιδιά ούτε ακριβώς όπως θα ήθελα εγώ, ούτε οι άλλοι και οι παράλοι, αλλά με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντικειμενικότητα και νηφαλιότητα και ως προς τις εσωτερικές μας σχέσεις και ως προς τις εξωτερικές. Οταν έχεις στο μυαλό σου μύθους, όχι εσύ προσωπικά γενικά αναφέρομαι, διακινδυνεύεις να ξαναχάσεις το παιχνίδι. Είτε το θέλουμε είτε όχι, άσχετα αν μας πονάει εμάς η πραγματικότητα είναι ότι κάποτε υπήρχε Οθωμανική αυτοκρατορία που κυριάρχησε σε Βαλκάνια, Ελλάδα κλπ, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει, υπάρχει ένα άλλο κρατικό μόρφωμα με το οποίο πρέπει να δούμε τις σχέσεις μας. Επίσης τότε που έγινε η Επανάσταση του '21 υπήρχε ένα κλίμα που ευνοούσε τον εθνικισμό με τη θετική έννοια του σχηματισμού εθνικής συνείδησης για τα κατά περιοχές μορφώματα. Τώρα έχουμε ένα εθνικό κράτος, εθνική συνείδηση, συμμετέχουμε σε μία διεθνή κοινότητα και μπορούμε να παίζουμε ρόλο σε αυτή αν δούμε πιο καθαρά από πού ήρθαμε, πού πάμε και γιατί πάμε.
Αν λειτουργούμε με την ψευδαίσθηση ότι π.χ. η Ελλάδα από πάντα ήταν Ελλάδα και έχει μία αδιάκοπη συνέχεια δεν πρόκειται να καταλάβουμε τις αλλαγές που συντελούνται σήμερα. Η πραγματικότητα είναι πως κάποτε υπήρχαν εδώ οι πόλεις -κράτη με αντιπαλότητες και κοινά σημεία αναφοράς όπως η γλώσσα ή και άλλα, κατόπιν αυτές παρήκμασαν, κατακτήθηκαν από τη Ρώμη και παρέμειναν κτήσεις του Βυζαντίου και κατά καιρούς και περιοχές των Ενετών διατηρώντας την ελληνική γλώσσα κατά περιοχές, αλλά όχι πού να πάρει η ευχή με το κρυφό σχολειό που μας παραμύθιαζαν κάποτε... Από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά αρχίζει να αναπτύσσεται η ιδέα των εθνικών κρατών και φτάνουν οι ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και στην Ελλάδα και αναπτύσσεται η ιδέα του σχηματισμού εθνικού κράτους και πολεμάνε και κάνουν την Επανάσταση του 1821 έναντι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (όχι της σημερινής Τουρκίας) και σχηματίζεται το εθνικό κράτος που αυτή τη στιγμή λέγεται Ελλάδα. Ε, καλά θα ήταν αυτά να τα μάθαιναν τα παιδιά, αντί να ζουν με το παραμύθι πως έχουμε ξεχωριστό ελληνικό DNA και όλα περίπου όσα έχουν συμβεί στον κόσμο μας ανήκουν και ότι από πάντα υπήρχαμε ως κράτος κλπ, κλπ που μόνο φόβο και άγνοια εκφράζουν σε μία απειλητική διεθνή πραγματικότητα. Ομως αν δεν αντιμετωπίσουμε με νηφαλιότητα και ειλικρίνεια προς τους εαυτούς μας αυτή την διεθνή πραγματικότητα νομίζω πως θα είμαστε χαμένοι και πάλι. Γιατί αν έχεις λάθος δεδομένα στο μυαλό, κάνεις λάθος ερμηνείες των καταστάσεων και λάθος κινήσεις στη συνέχεια. Το να πατάς γερά τα πόδια σου στην πραγματικότητα σου εξασφαλίζει ισορροπία και σωστές κινήσεις. Αυτή είναι η ταπεινή μου γνώμη και δεν νομίζω πως ισορροπώ μεταξύ στεριάς και θάλασσας.
Οτι με έχουν γαλουχήσει να είμαι ανισσόροπη δεν θα διαφωνήσω γιατί με μύθους τράφηκα σαν παιδί και βγήκα ένα φοβισμένο και ραγιάδικο πλάσμα που ή θα απέδιδα στους άλλους τις ευθύνες για την πορεία μου ή θα θεωρούσα πως γ... και δέρνω... Νομίζω πως σταδιακά τα τελευταία χρόνια έχω αρχίσει να ισορροπώ διδασκόμενη ιστορία από πολλές και διαφορετικές πηγές και σχηματίζοντας πια δική μου άποψη
Σου παραθέτω κομμάτι από το βιογραφικό του Σκαρίμπα που βρήκα στην παρακάτω διεύθυνση:http://www.servitoros.gr/prosopa/view1.php/3/22/
"Σημαντική ήταν η προσφορά του Σκαρίμπα και στην ιστορία που όπως πίστευε δεν έδιδε την πραγματική εικόνα του εθνικού μας βίου κομμένη και ραμμένη όπως ήταν στα μέτρα των εκάστοτε κατεστημένων από τους εκπροσώπους τους, Παπαρηγόπουλο, Κόκκινο, Μαρκεζίνη, «σφουγκοκωλάριους» και «σπαζομεσίτες» όπως τους αποκαλούσε. Έτσι ύστερα από πολύχρονες προσπάθειες και θυσίες κατόρθωσε να συγκεντρώσει πολύτιμα στοιχεία και να γράψει το πολυσυζητημένο τρίτομο έργο του, το «Εικοσιένα και η αλήθεια» που προκάλεσε αληθινό σάλο η έκδοσή του καθώς μέσα από τις σελίδες του ο Σκαρίμπας απομυθοποιεί πρόσωπα και γεγονότα δίνοντας τις αληθινές διαστάσεις στην εποποιία του 21. Δε γράφει βέβαια ιστορία -με τη σωστή έννοια του όρου- στο τρίτομο αυτό έργο του ο Σκαρίμπας. Ανοιξε όμως διαδρόμους μέσα από τους οποίους οι ιστορικοί του μέλλοντος θα πορευτούν για ν' ανακαλύψουν την κρυμμένη στα βαθιά σκοτάδια και τη σκόνη των Κρατικών Αρχείων την αληθινή ιστορία του τόπου μας, που ως τότε ήταν τροφή των ποντικών, της υγρασίας των υπογείων."
Ξέρουν όσοι συνυπογράφουν με τους διαμαρτυρόμενους ότι το αίτημα αυτών που ξεκίνησαν τη διαμαρτυρία είναι να επιστρέψουμε σε αυτά που πολέμησε κάποτε ο Σκαρίμπας με τον τρόπο του;
Αν μου έλεγες να διαλέξω ανάμεσα σε αυτόν τον τρόπο παρουσίασης της ιστορίας στα παιδιά του δημοτικού και αυτόν του σημερινού βιβλίου για το οποίο γίνεται φασαρία θα διάλεγα το σημερινό βιβλίο. Αλλά αν δεν είναι ζήτημα ποιο από τα δύο θα ήθελα να βελιωθεί το σημερινό ακόμα περισσότερο.
Κοίταξε το email σου, σου έχω στείλει κάτι.
Κάποιοι προσπαθούν να μας φορέσουν τις ποδιές ξανά για να μην φαίνονται οι διαφορές ,οι ανισότητες και να μην υπάρχουνε προκλήσεις ,πιθανόν να πρέπει να κουρευτούμε κιόλας .
Ο καθένας έχει την ιστορία του ,και πρέπει να την ξέρει . Η Ιστορία είναι τα γεγονότα και αυτά ούτε αλλάζουν ούτε κρύβονται.
Για να αναθεωρήσουμε την ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων έπρεπε να συσταθούν επιτροπές σοφών Ελλήνων και Τούρκων ;Μόνοι μας δεν μπορούμε να το κάνουμε; Η αυτό έγινε κατόπιν επιθυμιών Αλλών ,και με τις κατάλληλες οδηγίες .Η αυτοκριτική είναι υπόθεση προσωπική,και προφανώς πρέπει να γίνει.
Έχουμε πάρει φόρα και έχουμε ισοπεδώσει τα πάντα .Άλλο η ηγεσία της Εκκλησίας και άλλο ο Παπά Ανυπόμονος ο ηγούμενος της Μονής Αγαθωνώς το πρωτοπαλίκαρο του Αρη Βελουχιώτη.
Οσο για την συνέχεια του Ελληνισμού γιατί αυτή αμφισβητείται;Η μορφή του κράτους δεν ήταν πάντα η ίδια αλλά αυτό δεν αναιρεί την συνέχεια του Ελληνισμού , με τις όποιες επιρροές και προσμίξεις. Αυτό δεν μας κάνει καλύτερους απο τους άλλους αλλά είναι η πραγματικότητα.
Ο Πλάτανος στην Τσαγκαράδα του Πηλίου είναι 1000 χρόνων,κουβαλάει σοφία , ρίχνει τον ίσκιο του βαρύ στους ώμους μας ,αλλά αυτό το βουνό έχει και άλλα δέντρα ψηλά ,αγέρωχα απο τον αέρα δαρμένα και απο τον Ήλιο λουσμένα.....
Στα θερμοκήπια τα δέντρα είναι όλα ίδια... η νέα τάξη μοιάζει με θερμοκηπιό η μετεωρολογική προβλέπει ισχυρές καταιγίδες.
Δημοσίευση σχολίου