Η φωτιά που καίει δεν ωφελεί
Το παιδί δεν γίνεται πουλί
Μόνο κλαίει κλαίει ως το πρωί
Και κανείς δεν του δίνει ένα φιλί
Όλοι τρέχουν σαν τρελλοί
Το παιδί θα καεί χωρίς φιλί
Μητέρα κι αδερφή
Δόσμου μια ελπίδα δόσμου μια ευχή
Η αγάπη να απλωθεί
Παντοτινή στη γη σαν προσευχή.
Το νερό που τρέχει στην πηγή
Δεν ρωτά δεν γίνεται κραυγή
Μόνο τρέχει τρέχει σαν τρελλό
Να χαθεί μέσα στο θολό νερό
Μόνο τρέχει να πάει στον ποταμό
Και μας πνίγει στο πιο βαθύ καημό.
Μητέρα κι αδερφή
Δόσμου μια ελπίδα δόσμου μια ευχή
Η αγάπη να απλωθεί
Παντοτινή στη γη σαν προσευχή.
Από τα Λειτουργικά του Μάνου Χατζιδάκι με την Φλέρυ Νταντωνάκη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ωραίο τραγούδι. Θα το έχανα αν είχα κλείσει πριν λίγο το κομπιούτερ. Λοιπόν τη σκέψη σου για ομάδα, παρέα ή δεν ξέρω πως να το πω την έψαξα, αλλά έχει καταργηθεί από το νέο blogger το ομαδικό (team), αυτό δηλαδή που έβαζες μέλη. Μου έδωσες όμως ιδέα να ανοίξω μία πρόσθετη σελίδα και να παρουσιάζω εκεί κατά διαστήματα και από ένα blog έτσι που σιγά - σιγά να παρουσιασθούν όλα, αν θα τα προλάβω βέβαια, γιατί στο μεταξύ αυξάνονται και πληθύνονται. Θα ξεκινήσω δε πρώτα με τους φίλους... Οπότε θα είσαι ο πρώτος που θα παρουσιάσω, αλλά επειδή θα είσαι ο πρώτος θα σε αφήσω και αρκετά, διότι με το τρόπο που πάνε στη σειρά τα παλιότερα Post χαμηλά θα σε αδικήσω αν σε πατώσω γρήγορα. Θα δεις το σκεπτικό μου αν πας από το View my complete Profile στη νέα σελίδα που λέγεται "γλυκό του κουταλιού". Παράλληλα σήμερα είδα σε αυτό το blog http://panosz.wordpress.com/ ότι σε αυτό εδώ http://filoxeneio.blogspot.com/ ανοίγει ο κάτοχος τις σελίδες του για όσους θα ήθελαν να αφήσουν από ένα κείμενό τους. Οπως βλέπεις υπάρχουν και άλλοι, πιθανόν παλαιότεροι που παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Περισσότερα θα πούμε και από κοντά
Είσαι online αυτή τη στιγμή;
Δημοσίευση σχολίου