Χέρι Ματωμένο

Μεγάλη Πέμπτη
Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ












Θρήνος

Είδα στον ίσκιο σου γραμμένο
Στον ουρανό τον ματωμένο
Δάκρυ πικρό και συννεφιά
Κι ήρθα και σού’βαλα στο χέρι
Σίδερο πέτρα και μαχαίρι
Και του σταυρού σου τα καρφιά

Άγρυπνο κράτησες το βόλι
Μα εγώ στης γης το περιβόλι
Θα κρύβω τη λαβωματιά
Ώσπου στο χώμα να γυρίσει
Το πεύκο και το κυπαρίσσι
Το δυοσμαρίνι κι η μυρτιά

Τώρα με τ’όνειρο χαρά σου
Μείνε κυκλάμινο του δάσου
Και πριν στον ήλιο αναστηθείς
Πάρ’ την αγάπη για κλειδί σου
Στην αμμουδιά του παραδείσου
Πού πας απόψε να σταθείς;

Νίκος Γκάτσος