Να βρέξει να κρυφτώ μεσ'τις σταγόνες ,
να βρέξει , στην λάσπη να βουτήξω ,
ο τοίχος φούσκωσε απο την υγρασία , σελίδα γύρισε .
Η Ιστορία την ομπρέλα της χάρισε στον ζητιάνο ,εκείνος χάθηκε στα καθαρά νερά συντριβανιού στην διασταύρωση ...
Παραμορφώθηκε το καθαρό σου πρόσωπο ,όμορφο πιο όμορφο έγινε ,
το τζάμι ράγισε , σελίδα γύρισε .
Πίσω κοιτάς
μπροστά κοιτάς
η βροχή την Γη σκάβει , μυρωδιές ελευθερώνει ,το σπόρο θέλει να αγαπήσει .
Μέχρι το κόκκαλο η βροχή... τα πάντα αλλάζει
σελίδα γύρισε...
1 σχόλιο:
Διάχυτο ερωτισμό το σημερινό σου κείμενο, αλλά ο Ερωτας μου φαίνεται μας έχει ξεχάσει... Να βρέξει! Παρακαλά και η γη πλανταγμένη και οι αγρότες και θα παρακαλάνε όλοι όσο θα αντιλαμβάνονται τα ζόρια με το νερό... Ο μικρός διάλεξε τελικά τις φωτογραφίες;
Μακάρι να βρέξει!
Δημοσίευση σχολίου