«Σαν ποιους θέλετε να γίνουμε;» Βιβλίο Ιστορίας ΣΤ Δημοτικού

Που πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;
Σαν ποιούς θέλετε να γίνουμε;
Σε ποιούς Θέλετε να μοιάσουμε;

Ενα ακόμη κείμενο για την Ιστορία του βιβλίου της ΣΤ Δημοτικού απο τον Πανεπιστημιακό Βασίλη Καραποστόλη καθηγητή Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ετσι όπως την κατέθεσε στην εφημερίδα τα ΝΕΑ της 16/03/2007.


"...Με άλλα λόγια, είτε το θέλει η κοινωνία είτε όχι καλείται ν' απαντήσει στο ερώτημα των παιδιών: «Σαν ποιους θέλετε να γίνουμε;». Αναγκαστικά στην Εκπαίδευση τόσο ο δάσκαλος όσο και ο μαθητής περνούν μέσα από την πύρινη ζώνη αυτών των ταυτίσεων. Αν θέλεις να διδάξεις την ανοχή, πρέπει να δείξεις ανθρώπους που δοκιμάστηκαν πάνω σ' αυτό το ζήτημα, που αμφέβαλαν, υπέφεραν, λύγισαν και τελικά ανορθώθηκαν. Αν θέλεις ν' αναπτύξεις την κριτική σκέψη δεν έχεις παρά να βάλεις αντί για το «απομάκρυναν» τους Ιταλούς μια λέξη που να αναλογεί στην ένταση εκείνης της εποχής. Κάθε άλλη λέξη (αναχαίτισαν, απέκρουσαν, απώθησαν) θα μπορούσε να αποδώσει την αλήθεια αυτής της έντασης, εκτός από τη λέξη την οποία διάλεξαν τελικά να βάλουν! Είναι φανερό ότι η μέθοδος της τεχνητής απονεύρωσης προσέφερε στους συγγραφείς του βιβλίου κάποια εξασφάλιση. Πράγματι, δεν είναι υποχρεωμένοι να εξηγήσουν ότι είναι δυνατόν να μάχεται κανείς σθεναρά, χωρίς να είναι απαραίτητα μισαλλόδοξος ή βάρβαρος. Στο τέλος, όμως, το πρόβλημα θα εμφανισθεί ξανά.

Όσο αγαθές κι αν είναι οι προθέσεις ενός τέτοιου εγχειριδίου - και δεν έχουμε λόγο να αμφιβάλλουμε γι' αυτό - παρακάμπτοντας το πιο πάνω σημείο οδηγούν στο αντίθετο άκρο. Ήδη το βλέπουμε. Με πόση λαχτάρα καταφεύγουν αρκετοί νέοι - που θα γίνονται όλο και περισσότεροι - σ' εκείνον τον παλιό μύθο της βίας - μαμμής ή οποία, ωστόσο, δεν γεννά πια την Ιστορία, αλλά μόνο το Συμβάν, το παταγώδες, καπνογόνο Συμβάν. Δράση, λοιπόν, για τη δράση. Είναι γιατί δεν προτείνονται πια αντι-πρότυπα, αντι-μύθοι. Η Εκπαίδευση αποχώρησε από την περιοχή των αισθημάτων για να καλλιεργήσει έναν νου που η κριτική του δεν βρίσκει τον λόγο να ασκηθεί. Να κρίνει τι και στο όνομα τίνος ο μαθητής; Αφού δειλιάζουμε να συζητήσουμε μαζί του τι σημαίνει πατρίδα, αγάπη για την πατρίδα ή ακόμη θυσία για κάτι (για οτιδήποτε) τότε η κοίτη του ποταμού θα στρίψει προς την άλλη μεριά. Και οι δάσκαλοι θα μείνουν με την απορία γιατί δεν πέτυχε η συνταγή: «Πώς να φτιάχνετε στα γρήγορα ένα κοσμοπολίτικο παιδί».




Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στα ΝΕΑ